Blizny przerosłe i bliznowce (keloidy)

Bliznowiec to odmiana łagodnej zmiany skórnej, która powstaje w wyniku zaburzenia procesu gojenia w obrębie skóry. Przybiera formę sino-czerwonego guzka i charakteryzuje się twardą, zbitą strukturą. W odróżnieniu od blizny przerosłej może rozprzestrzeniać się poza bliznę, z której powstaje. Zazwyczaj jest niebolesny, może towarzyszyć mu jednak świąd. Zazwyczaj powstaje jako postać wtórna do urazów skóry czy cięć chirurgicznych. Może jednak powstawać samoistnie. Najczęstsze umiejscowienie bliznowców to klatka piersiowa, ramiona, okolica pępka i płatki uszu, mogą one jednak powstawać także w innych miejscach. Nie jest znana przyczyna powstawania bliznowców, jednak niektóre osoby wykazują większą skłonność do ich tworzenia.

Nie istnieje jedna skuteczna metoda leczenia tych zmian. W początkowej fazie tworzenia blizny skuteczne mogą być plastry silikonowe, które poprzez ucisk zmniejszają rozrost blizny lub specjalistyczne żele ograniczające nadmierną syntezę kolagenu. W przypadku zaawansowanego bliznowca z dobrym efektem stosuje się iniekcje kortykosteroidów lub laseroterapię. Swoje miejsce ma także krioterapia i radioterapia. Nie jest wskazane wycięcie chirurgiczne bliznowca, ponieważ może się to wiązać z wytworzeniem jeszcze większej zmiany obejmującej nowo powstałą bliznę.

Zabieg polega na podaniu do bliznowca glikokortykosteroidu poprzez iniekcję. W zależności od wielkości blizny i odpowiedzi na leczenie stosuje się od 1 do 4 zabiegów w odstępach co 2 tygodnie.

Czytaj także blizny zanikowe.